Λειψυδρία στην Αττική: Τα αποθέματα νερού φτάνουν για μόλις δύο χρόνια – Το Λεκανοπέδιο στο «σημείο μηδέν»
Η Αττική βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή κρίση λειψυδρίας, καθώς τα αποθέματα νερού στους ταμιευτήρες έχουν μειωθεί δραματικά, αγγίζοντας ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΥΔΑΠ, στις 27 Οκτωβρίου 2025, οι τέσσερις ταμιευτήρες (Μόρνος, Υλίκη, Μαραθώνας και Εύηνος) περιείχαν λιγότερα από 380 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού, δηλαδή μόλις το 25% της συνολικής χωρητικότητάς τους.
Με απλά λόγια, τα τρία τέταρτα των αποθεμάτων είναι ήδη άδεια. Αν δεν αλλάξει σύντομα η εικόνα, τα διαθέσιμα αποθέματα στο Λεκανοπέδιο θα εξαντληθούν μέσα στην επόμενη διετία, ακόμη κι αν δεν υπάρξει περαιτέρω μείωση κατανάλωσης.
Συναγερμός για την πρωτεύουσα
Η ΕΥΔΑΠ, η Περιφέρεια Αττικής και η κυβέρνηση βρίσκονται σε κατάσταση συναγερμού, με τον Πρωθυπουργό να αναμένεται να ανακοινώσει δέσμη μέτρων για τη διαχείριση της κρίσης.
Ο ρυθμός εξάντλησης είναι ανησυχητικός:
37% μείωση των αποθεμάτων τον τελευταίο χρόνο,
5,7% μόνο τον Οκτώβριο,
40% συνολικά από την 1η Ιανουαρίου 2025.
Η Ελλάδα, σύμφωνα με διεθνείς δείκτες, κατατάσσεται στην 19η θέση παγκοσμίως σε κίνδυνο λειψυδρίας, γεγονός που αποτυπώνει το μέγεθος της απειλής.
Κλιματική κρίση και εξάντληση πόρων
Η κλιματική κρίση εντείνει το φαινόμενο, με τις βροχοπτώσεις να μειώνονται και τη χιονόπτωση – κύρια πηγή τροφοδότησης των ταμιευτήρων – να σπανίζει.
Οι βροχές πλέον έρχονται σε μορφή καταιγίδων μικρής διάρκειας, με αποτέλεσμα να μη συγκρατείται το νερό από το έδαφος.
Ταυτόχρονα, το μπάζωμα των ρεμάτων, η άναρχη δόμηση και το απαρχαιωμένο δίκτυο ύδρευσης (με απώλειες έως 30%, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ) επιδεινώνουν δραματικά την κατάσταση.
Αλλοίωση των υδάτινων πόρων – Η Αττική πνίγεται στη σπατάλη
Η αστικοποίηση της Αττικής έχει οδηγήσει στη συρρίκνωση των φυσικών υδάτινων πόρων.
Σύμφωνα με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, τα ανοιχτά ρέματα μειώθηκαν από 1.280 χλμ. το 1945 σε μόλις 434 χλμ. σήμερα, δηλαδή κατά 66,4%.
Η ΙΓΜΕ υπολογίζει ότι πριν λίγες δεκαετίες το 80% του βρόχινου νερού απορροφούνταν από το έδαφος, ενώ σήμερα το 80% χάνεται στη θάλασσα.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, 700 χείμαρροι διέσχιζαν το Λεκανοπέδιο – σήμερα έχουν απομείνει λιγότεροι από 50.
Ο άλλοτε ζωντανός Ιλισός ποταμός κυλά πλέον υπόγεια, κάτω από δρόμους της Αθήνας.
Η πίεση του τουρισμού και η σπατάλη στην άρδευση
Η έκρηξη του τουρισμού έχει επιβαρύνει σημαντικά τα υδάτινα αποθέματα.
Προτεινόμενο Άρθρο
Σύμφωνα με την έκθεση της Deloitte, οι απολήψεις νερού για ύδρευση στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατά 150% από το 2000, με την Αθήνα να αποτελεί βασικό τουριστικό προορισμό όλο τον χρόνο.
Επιπλέον, οι αναποτελεσματικές μέθοδοι άρδευσης (καταιονισμός, κατάκλιση) σπαταλούν πολύτιμο νερό, αντί του στάγδην ποτίσματος που περιορίζει τις απώλειες.
Η Τουρκία «βομβαρδίζει» τα σύννεφα
Η κρίση δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Στην Τουρκία, τα αποθέματα έχουν σχεδόν μηδενιστεί στη Σμύρνη, ενώ βρίσκονται στο 25% στην Κωνσταντινούπολη και στο 16% στην Άγκυρα.
Οι αρχές έχουν καταφύγει στη μέθοδο του ιονισμού των σύννεφων, ώστε να προκαλέσουν τεχνητή βροχόπτωση.
Όπως δήλωσε ο καθηγητής Μετεωρολογίας Ορχάν Σεν στη Milliyet,
Advertisement
«Αν η διαδικασία γίνει σωστά, η βροχή ξεκινά σε 20 λεπτά και διαρκεί περίπου μία ώρα».
Η μέθοδος έχει εφαρμοστεί στο παρελθόν, ακόμη και στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’90, αλλά παραμένει μερική και προσωρινή λύση.
Μπορούμε να αξιοποιήσουμε το νερό της βροχής;
Η καθηγήτρια και υδρολόγος Ελισσάβετ Φελώνη από το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής εξηγεί στα «Νέα» ότι η συλλογή βρόχινου νερού μπορεί να αποτελέσει πολύτιμη εναλλακτική.
«Η αξιοποίηση απαιτεί φράγματα, υποδομές και μακροχρόνιο σχεδιασμό. Παράλληλα, κάθε πολίτης μπορεί να χρησιμοποιεί το βρόχινο νερό για πότισμα ή καθαρισμό, μειώνοντας την κατανάλωση από το δίκτυο»,
σημειώνει η ίδια.
Η συλλογή νερού σε δεξαμενές προσφέρει περιβαλλοντικά και οικονομικά οφέλη, όμως το υψηλό κόστος εγκατάστασης παραμένει εμπόδιο για μαζική εφαρμογή χωρίς κρατική ενίσχυση.
Ένα κρίσιμο σταυροδρόμι
Η Αττική πλησιάζει το “σημείο μηδέν”, με αποθέματα που δεν επαρκούν πέρα από τα επόμενα δύο χρόνια αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση.
Η επόμενη περίοδος θα κρίνει αν η χώρα θα κινηθεί προς βιώσιμη διαχείριση των υδάτινων πόρων ή θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια νέα, γενικευμένη κρίση νερού – τη σοβαρότερη των τελευταίων δεκαετιών.
